V Niedziela Wielkanocna
Liturgia słowa dzisiejszej niedzieli pokazuje nam drogę życia chrześcijańskiego, którą jest nawrócenie, wszczepienie w tajemnicę Chrystusa i rozwój miłości. Aby utrzymać stałą więź z Bogiem musimy się nawrócić. Zazwyczaj proces nawrócenia się do Boga jest długotrwały, czasem bardzo bolesny. Nie każdemu jest dana łaska jaką otrzymał Szaweł, kiedy to z zaciętego nieprzyjaciela Chrystusa stał się żarliwym apostołem głoszącym Jego naukę wszędzie gdzie tylko mógł dotrzeć. Możemy więc śmiało powiedzieć, że nawrócenie jest pierwszym krokiem aby móc wszczepić się w Jezusa, który przypomina nam dzisiaj że jesteśmy jak latorośle trwające w winnym krzewie. Tym krzewem jest On sam- nasz Zbawiciel. Ewangelia przypomina nam o trudnym zadaniu – zakorzenieniu w Chrystusie, zdaniu się na Niego. Bez Niego nic nie możemy uczynić, usychamy. Tylko wierne i mocne zakorzenienie się w Chrystusie, gwarantuje podążanie właściwą drogą. Drogą trwania w Chrystusie jest wiara. To właśnie dzięki wierze jesteśmy w stanie utrzymywać stałą więź z Bogiem. Więź ta jest potrzebna nam tak, jak koniecznie jest zjednoczenie latorośli z winnym krzewem, aby latorośl mogła przynosić owoce. Podobnie jest w naszym życiu. Dzięki wierze jesteśmy w stanie cieszyć się w pełni pięknem życia, którego źródłem jest Bóg i przynosić owoce tego zjednoczenia, jakimi są dary Ducha Świętego.
Jezus wzywa nas dzisiaj do tego, abyśmy w zjednoczeniu z Nim poszukiwali siły do życia. „Trwajcie we mnie, a Ja w was trwać będę” – to zachęta dla nas, abyśmy nie poddawali się zwątpieniu, lecz na modlitwie i z wiarą w Jego obecność pośród nas powierzali Mu siebie. Przynależność do Boga, trwanie w Nim, to także konkretne czyny. Św. Jan apostoł mówi: „ Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą”. Tylko czyn potrafi skupić uwagę, Słowo nie koniecznie. A jeśli słowa, to potwierdzone czynem. Dzisiejsze słowo Boże zachęca nas, by dbać o bliskość z Bogiem. Warto, bo ten, kto trwa w Bogu, ma pomysły na życie, potrafi przechodzić przez ciemną dolinę rożnych smutków, przygnębień i chorób. Umie zmagać się z przeciwnościami, bo ma do tego siłę.
Jezu! Ty robisz wszystko co w tej chwili jest możliwe, aby trwać w nas. Ofiarujesz nam swoje słowo. Przychodzisz w Eucharystii. Dajesz konkretny przykład czynu, stając się tak pokorny, że aż kruchy, pod osłoną znaku Chleba. Dajesz się nam cały, abyśmy mieli siłę do życia, które nikogo nie rozpieszcza. Pomóż nam trwać w Tobie, bo jeżeli nie będziemy trwać w Tobie to uschniemy.
LM